Kan dit niet veel korter?

Dit was een reactie die ik als feedback kreeg op mijn laatste column. "Leuk hoor, maar veel te lang. Kan dit niet veel korter?" Mijn eerste reactie was – oké daar moet ik dus wat mee doen, dus hup, kijken of het korter kan. Meteen schiet de videoclip over het "mandje van de firma van Tichelaar" door m’n hoofd. Google die clip maar eens. Kan ik mijn toekomstige column terugbrengen naar  "mand"? De vraag om korter raakt een cruciaal punt: de kunst van het weglaten in het schrijven.

Als beginnend schrijver ben ik bij elke schrijfsessie bezig met schrappen en polijsten. Zo heb ik mijn laatste column nog eens opnieuw onder de loep genomen. Het kostte me een halve zaterdag om mijn woorden te verfijnen, in te korten en opnieuw te proberen. Maar er is blijkbaar een grens. Een persoonlijke grens. Mijn grens. Als ik te veel schrap, verlies ik mijn kern van de boodschap. Elke zin was zorgvuldig gekozen om mijn gedachten over te brengen, en elke weglating brengt me steeds verder van wat ik probeer te zeggen. Doet er zelfs afbreuk aan. Dus oké, de lezer is koning, maar ik heb blijkbaar niet voor deze koning geschreven.

Kan het niet goedkoper?

De vraag of het niet korter kan roept bij mij een andere associatie op. Het lijkt ergens wel op het al te bekende "kan het niet goedkoper?" Ik denk dat veel salescollega’s deze vraag herkennen. Dat klanten nooit te veel willen betalen is meer dan begrijpelijk. Dat willen we als consument ook niet. Want net zoals ik mijn woorden kies om een verhaal te vertellen, worden producten en dienstverleningen gecreëerd om aan een bepaalde verwachting te voldoen.

Dit merk ik in mijn werk met enige regelmaat. Enkele jaren terug werden we wel eens verrast door aanbieders die met ramprijzen in de markt aan het strooien waren. Dan kun je wachten op vragen als “waarom zijn jullie zoveel duurder” en “kan het niet goedkoper dan bureau X”. Met zo’n vraag wordt de waarde van de dienstverlening teruggebracht naar de uitkomst van de som der delen.

Maar in mijn bescheiden mening; het gaat toch over de som der delen; de inhoudelijke waarde van de dienstverlening, en deze moet natuurlijk zijn afgestemd op de behoefte van de klant. En als je als bedrijf niet de behoefte hebt aan een uitgebreide persoonlijke dienstverlening, waarbij de medewerker én jij als opdrachtgever centraal staat. Prima. Even goede vrienden. Dan kan het dus niet goedkoper.

Welkom terug

We zien diezelfde bedrijven nu steeds vaker terugkomen omdat ze blijkbaar wat misten in de dienstverlening bij die voordelige aanbiedingen. En zo schrijf ik nog net zo lang als anders, ondanks het verzoek om het korter te maken. Want als ik leerde van de 'mand van firma Van Tichelaar', is dat een kortere versie niet altijd de juiste pasvorm heeft.

Dus, terwijl ik blijf schaven en polijsten, realiseer ik me dat in het rijk van schrijven en dienstverlening de kunst van het weglaten niet altijd het ultieme antwoord is. Soms ligt de kracht in de volledigheid, in het vertellen van het verhaal zonder het te beknotten.

Daarom, beste lezer, bedankt voor de suggestie, maar deze keer houd ik mijn pen wat langer vast. Wie weet, misschien zit de magie soms juist wel in de uitgebreide versie. Tot de volgende column, waarin ik wellicht opnieuw zal streven naar bondigheid, maar zonder de essentie te verliezen.